Rozdział 12

Minął kolejny miesiąc.
Jim bardzo cieszył się szczęściem przyjaciela który nie mógł doczekać się bycia ojcem. Blair również się uspokoił i wszystko wracało do normy.
Opiekun co wieczór spędzał dwie godziny przy telefonie i rozmawiał z siostrą. Nie mogli jeszcze się odwiedzić ale kobieta wraz z dziećmi była już w domu rodzinnym i dochodziła do siebie. Jej Pierwotny po przerwaniu Więzi został zabity, co wszyscy przyjęli z ulgą.

Tego wieczoru Jim spóźnił się na kolację i wiedział że Blair się na niego wścieknie bo obiecali że będą jeść razem.
Dlatego gdy tylko wjechał windom na piętro pobiegł do drzwi mieszkania i otworzył je szybkim szarpnięciem. Spodziewał się że Opiekun od razu zacznie mu robić wymówki ale nie było go ani w salonie ani w kuchni. Mieszkanie na pozór wydawało się całkiem ciche i zaniepokojony wyostrzył zmysły.

Blair siedział w pustej wannie zupełnie rozbity i nawet nie zorientował się że ktoś wchodzi do środka. Obok niego leżał telefon i było pewne że wcześniej z kimś rozmawiał
-Kochany?- Jim podszedł do niego i położył mu rękę na ramieniu- Kogo mam zabić?- Warknął cicho gdy ten odsunął się od niego gwałtownie. To nie było normalne a on założył najgorsze
-Zabić?- Zwrócił na niego zapłakane oczy- Nie cieszysz się?
-Skarbie o czym ty....- nagle czar maskujący opadł i zrozumiał. Te humory ta wieczna ochota na sex i dziwne smaki-Od jak dawna wiesz?
-Od miesiąca. Wtedy gdy Alan robił badania.... chciałem mu towarzyszyć... .przepraszam- znów odwrócił się do niego plecami. Jim jednak wziął go w ramiona i usiadł razem z nim na miękkim dywanie tak że mogli patrzeć sobie w oczy
-Blair za co ty mnie przepraszasz?- Nie zrozumiał- Przecież dziecko to dar...
-Dwoje- przerwał mu
-Co... znaczy nosisz bliźniaki?- Opiekun tylko kiwnął głową- Ale czemu jesteś taki smutny?
-Myślałem że chcesz czekać... że ja chcę czekać....
-Jedyne na co jestem zły to że mi nie powiedziałeś- pocałował go- i nie martw się wszystkim się zajmę. Teraz się tobą zaopiekuje- przytulił go jeszcze mocniej do siebie i Blair w końcu przestał płakać.


Osiem miesięcy później na świat przyszły ich dzieci. Chłopiec był silnym Pierwotnym któremu dali na imię Tomas Alan a dziewczynka okazała się Opiekunem Alice Kelly.
Dla wszystkich zaskoczeniem były jednak dzieci Kevina i Alana bo mimo że to również bliźnięta to tym razem syn okazał się Opiekunem a córka Pierwotnym.
Dumni dziadkowie przybyli na Ceremonię Nadania Imion a w raz z nimi w końcu Ali oraz jej trójka dzieci i żadne ani z wyglądu ani z charakteru nie przypominało ojca.




                                                                Koniec


Kochani może trochę pospieszony ale historia sama się tak zamykała a ciągnąć wiele nowych wątków żeby nabić rozdziały jakoś mi się nie bardzo podobało.

Być może kiedyś jeszcze wrócę do świata Opiekunów i Pierwotnych. Mam nadzieje że mimo wszystko podobało się Wam.

Od poniedziałku:
http://opyaociw.blogspot.com/   Miłość i Wojna
http://opyaoich2.blogspot.com/ Magia i miłość  w powietrzu.

Dla tych którzy pamiętają
Regulus Black i jego czas http://opyaoi684.blogspot.com/ dziś powstał rozdział kończący